ਤੀਤੁਸ ਨੂੰ

ਲੇਖਕ

ਪੌਲੁਸ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਤੀਤੁਸ ਦੀ ਪੱਤਰੀ ਦੇ ਲੇਖਕ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਦ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਦਾਸ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦਾ ਰਸੂਲ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ (1:1)। ਪੌਲੁਸ ਦਾ ਤੀਤੁਸ ਨਾਲ ਕੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸੀ, ਇਹ ਗੱਲ ਰਹੱਸਮਈ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਸੀਂ ਇਹ ਸੋਚ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਪੌਲੁਸ ਦੀ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਪੌਲੁਸ ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਸੱਚਾ ਪੁੱਤਰ ਕਰਕੇ ਦੱਸਦਾ ਹੈ (1:4)। ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ਤੇ ਪੌਲੁਸ ਤੀਤੁਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਿੱਤਰ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਫੈਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਦਾ ਅਹੁਦਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਤੀਤੁਸ ਦੀ ਉਸ ਦੇ ਪਿਆਰ, ਲਗਨ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਤਸੱਲੀ ਦੇਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਤਾਰੀਖ਼ ਅਤੇ ਲਿਖਣ ਦਾ ਸਥਾਨ

ਇਹ ਪੱਤਰੀ ਲਗਭਗ 63-65 ਈ. ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਲਿਖੀ ਗਈ।

ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਰੋਮ ਵਿੱਚੋਂ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਕੈਦ ਤੋਂ ਛੁੱਟਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਤੀਤੁਸ ਲਈ ਇਹ ਪੱਤਰੀ ਨਿਕੋਪੁਲਿਸ ਤੋਂ ਲਿਖੀ। ਤਿਮੋਥਿਉਸ ਨੂੰ ਅਫ਼ਸੁਸ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪੌਲੁਸ ਤੀਤੁਸ ਦੇ ਨਾਲ ਕਰੇਤ ਦੇ ਟਾਪੂ ਵੱਲ ਚਲਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਤਾ

ਤੀਤੁਸ, ਇੱਕ ਹੋਰ ਸਹਿਕਰਮੀ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਿੱਚ ਪੁੱਤਰ ਲਈ ਜਿਹੜਾ ਕਰੇਤ ਵਿੱਚ ਸੀ।

ਉਦੇਸ਼

ਤੀਤੁਸ ਨੂੰ ਸਲਾਹ ਦੇਣ ਲਈ ਕਿ ਕਰੇਤ ਵਿੱਚ ਨਵੀਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਕਲੀਸਿਯਾ ਵਿੱਚ ਪਾਈਆਂ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕੁਝ ਕਮੀਆਂ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰੇ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸੰਗਠਨ ਦੀ ਘਾਟ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨਹੀਣ ਵਿਹਾਰ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ (1) ਨਵੇਂ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ ਨਿਯੁਕਤੀ ਕਰਨਾ ਅਤੇ (2) ਕਰੇਤ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਚੰਗੀ ਗਵਾਹੀ ਦੇਣ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰਨਾ (1:5)।

ਵਿਸ਼ਾ-ਵਸਤੂ

ਵਿਹਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ

ਰੂਪ-ਰੇਖਾ

1. ਨਮਸਕਾਰ — 1:1-4

2. ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ ਨਿਯੁਕਤੀ — 1:5-16

3. ਵੱਖ-ਵੱਖ ਉਮਰ ਸਮੂਹਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਨਿਰਦੇਸ਼ — 2:1-3:11

4. ਸਮਾਪਤੀ ਟਿੱਪਣੀਆਂ — 3:12-15